Rose i „Shoeless” Joe kwalifikują się do Galerii Sław, ponieważ MLB znosi zakaz

W historycznej, przełomowej decyzji komisarz baseballu Rob Manfred we wtorek usunął Pete'a Rose'a, „Shoeless” Joe Jacksona i innych zmarłych graczy z listy osób trwale wykluczonych z gry Major League Baseball.

Król wszech czasów i Jackson – obaj od dawna będący wyrzutkami świata baseballu, których splamił hazard, uważany przez MLB za grzech śmiertelny tej dyscypliny – mogą teraz ubiegać się o wybór do Galerii Sław Bejsbola w Cooperstown w stanie Nowy Jork.

Manfred orzekł, że karanie osób wykluczonych przez MLB kończy się w momencie ich śmierci.

„Oczywiście, osoba, której już z nami nie ma, nie może stanowić zagrożenia dla integralności gry” – napisał Manfred w liście do adwokata Jeffreya M. Lenkova, który 8 stycznia złożył petycję o usunięcie Rose’a z listy. „Co więcej, trudno wyobrazić sobie karę, która miałaby bardziej odstraszający skutek niż taka, która trwa całe życie bez możliwości odroczenia kary.

„W związku z tym doszedłem do wniosku, że stała niekwalifikowalność kończy się wraz ze śmiercią ukaranej osoby, a pan Rose zostanie usunięty z listy osób trwale niekwalifikowalnych”.

Decyzja Manfreda kończy zakaz, który Rose przyjął od ówczesnego komisarza A. Bartletta Giamattiego w sierpniu 1989 r., po dochodzeniu MLB, które wykazało, że 17-krotny uczestnik Meczu Gwiazd obstawiał wyniki meczów, będąc jednocześnie menadżerem Cincinnati Reds .

Jackson i siedmiu innychgraczy Chicago White Sox zostało wykluczonych z zawodowej gry w baseball przez pierwszego komisarza MLB, Kenesawa Mountaina Landisa, w 1921 roku za ustawienie wyników World Series w 1919 roku.

Biorąc pod uwagę obowiązujące obecnie przepisy dotyczące graczy, których ostatni występ miał miejsce ponad 15 lat temu, najwcześniejszym terminem, w jakim Rose i Jackson mogliby zostać wpisani na listę wielbicieli, jest lato 2028 roku, jeśli zostaną wybrani.

Decyzja Manfreda usuwa łącznie 16 zmarłych graczy i jednego zmarłego właściciela z listy osób objętych zakazem MLB, do której należą koledzy z drużyny Jacksona, as miotacz Eddie Cicotte i trzeciobazowy George „Buck” Weaver. Tak zwany „skandal Black Sox” to jeden z najciemniejszych rozdziałów w historii baseballu, temat książek i filmu z 1988 roku „Eight Men Out”.

W 1991 r., na krótko przed pierwszym rokiem kwalifikowalności Rose'a do Hall of Fame, zarząd Hall of Fame zdecydował, że każdy zawodnik na liście MLB trwale niekwalifikujących się do wyboru będzie również niekwalifikowany do wyborów. Stało się to znane jako „zasada Pete'a Rose'a”.

Rose wierzył, że jego wygnanie zostanie zniesione po roku lub dwóch, ale stało się ono wyrokiem dożywotnim. Dla Jacksona, który zmarł w 1951 r., zakaz stał się wyrokiem wiecznym, aż do wtorku.

Jackson był brany pod uwagę przez dziesięciolecia przez wyborców, ale nazwisko Pete'a Rose'a nigdy nie pojawiło się na karcie do głosowania w Hall of Fame. Zmarł we wrześniu w wieku 83 lat.

Prawie dekadę temu Lenkov rozpoczął kampanię, aby przywrócić Rose'a. 17 grudnia najstarsza córka Pete'a Rose'a, Fawn, i Lenkov zwrócili się do Manfreda i dyrektora ds. komunikacji MLB Pata Courtneya podczas godzinnego spotkania w siedzibie MLB w centrum Manhattanu.

„To była długa podróż” – powiedział Lenkov. „W imieniu rodziny są bardzo dumni i zadowoleni i wiedzą, że ich ojciec byłby zachwycony tą decyzją dzisiaj”.

Jane Forbes Clark, przewodnicząca zarządu Hall of Fame, powiedziała, że ​​decyzja Manfreda pozwoli Rose'owi, Jacksonowi i innym zostać rozpatrzonymi przez Historical Overview Committee, który „opracuje kartę ośmiu nazwisk dla Classic Baseball Era Committee... do głosowania na następnym spotkaniu w grudniu 2027 r.” Rose i Jackson potrzebowaliby 12 z 16 głosów, aby wygrać wprowadzenie.

Lenkov powiedział, że on i rodzina Rose'a zamierzają złożyć petycję do Galerii Sław o wprowadzenie do Galerii Sław tak szybko, jak to możliwe.

„Moim następnym krokiem jest uprzejme naradzenie się z Hall i omówienie... wprowadzenia Pete'a do Hall of Fame” – powiedział Lenkov. Adwokat powiedział, że on i rodzina Rose'a wezmą udział w Pete Rose Night w środę w Great American Ball Park w Cincinnati.

„Reds Nation nie tylko będzie mogło świętować dziedzictwo Pete’a, ale teraz będzie mogło z optymizmem oczekiwać, że Pete dołączy do innych nieśmiertelnych baseballistów” – powiedział Lenkov. „Pete Rose z pewnością byłby zachwycony tak wielkim wsparciem ze strony wszystkich”.

W oświadczeniu wydanym przez Phillies, członek Galerii Sław i kolega z drużyny Rose Mike Schmidt złożył gratulacje rodzinie Rose i dodał: „To wspaniały dzień dla baseballu”.

Jackson miał średnią uderzeń w karierze na poziomie .356, czwartą najwyższą w historii MLB. Po jego śmierci fani Jacksona, w tym ustawodawcy stanowi w Południowej Karolinie, rozpoczęli liczne kampanie publiczne i petycje, argumentując, że Jackson zasłużył na tabliczkę w Galerii Sław. Pomimo przyjęcia 5000 dolarów w gotówce hazardzistów za rozegranie World Series w 1919 r., Jackson miał średnią uderzeń .375, nie popełnił błędu i zdobył jedynego home runa w serii.

Dla Rose'a, przez dziesięciolecia i wśród milionów fanów baseballu – zwłaszcza w Cincinnati, gdzie się urodził i grał przez większość swojej kariery – wrzawa wywołana wygnaniem wojowniczej, upartej legendy z baseballu i Galerii Sław stawała się coraz głośniejsza, bardziej wściekła i coraz bardziej niecierpliwa.

Niewielu graczy w historii baseballu miało bardziej niezwykłą karierę niż Pete Rose. Był wylewnym zawodnikiem, który grał z ostrymi łokciami i nieustępliwym zapałem. Rose, którego średnia uderzeń w życiu wynosiła .303, jest liderem kariery w baseballu w głównej lidze pod względem uderzeń (4256), rozegranych meczów (3562), odbić (14053), singli (3215) i outów (10328). Trzykrotnie wygrał World Series – dwa razy z Reds i raz z Philadelphia Phillies .

Rose często mówił – a eksperci od statystyk się zgadzają – że wygrał więcej meczów sezonu regularnego (1972) niż jakikolwiek inny baseballista w lidze głównej, a nawet jakikolwiek inny zawodowy sportowiec w historii. Zdobył także trzy tytuły batting, dwie nagrody Gold Glove, nagrodę Most Valuable Player Award i nagrodę Rookie of the Year Award.

W 2015 r., wkrótce po tym, jak Manfred zastąpił Buda Seliga na stanowisku komisarza, Rose złożył wniosek o przywrócenie do MLB. Manfred spotkał się z Rose, który najpierw powiedział komisarzowi, że przestał grać, ale potem przyznał, że nadal legalnie obstawiał zakłady sportowe, w tym baseball, w swoim adoptowanym mieście rodzinnym Las Vegas.

Manfred odrzucił ofertę Rose'a o przywrócenie, po stwierdzeniu, że nie udało mu się „przeorganizować swojego życia”, co było wymogiem przywrócenia ustalonym przez Giamattiego. Pozwolenie Rose'owi na powrót do baseballu było „niedopuszczalnym ryzykiem przyszłego naruszenia... a tym samym integralności naszego sportu”, oświadczył Manfred 14 grudnia 2015 r.

Rose często narzekał, że zakaz uniemożliwia mu pracę z młodymi zawodnikami na stadionach niższej ligi. 5 lutego 2020 r. przedstawiciele Rose'a złożyli kolejną petycję o przywrócenie, argumentując, że decyzja komisarza o nienakładaniu kary na zawodników Houston Astros , mistrzów World Series, za kradzież elektronicznych znaków, była niesprawiedliwa wobec Rose'a. „Nie może być jednego zestawu zasad dla pana Rose'a” — argumentowano w 20-stronicowej petycji — „a innego dla wszystkich innych”.

Manfred jednak, który nie spotkał się już z Rose, zdecydował się nie wydawać orzeczenia w sprawie drugiej apelacji przed śmiercią Rose 30 września 2024 r.

Wcześniej w tym roku prezydent Donald Trump ogłosił, że planuje pośmiertnie ułaskawić Rose'a. „W ciągu najbliższych kilku tygodni podpiszę całkowite UŁASKAWIENIE Pete'a Rose'a, który nie powinien obstawiać wyników baseballu, a jedynie obstawiać WYGRANĄ SWOJEJ DRUŻYNY” — napisał Trump w mediach społecznościowych 28 lutego.

Trump nie powiedział, co obejmie ułaskawienie. Rose odsiedział pięć miesięcy w więzieniu federalnym za składanie fałszywych zeznań podatkowych w 1990 r.

Podczas spotkania w Gabinecie Owalnym 16 kwietnia Trump i Manfred omawiali między innymi pośmiertną petycję Rose'a o przywrócenie. Później Manfred odmówił omówienia szczegółów ich rozmowy.

Jak podają liczne źródła ESPN, we wtorek Manfred zadzwonił do Trumpa, który przebywał w Arabii Saudyjskiej z oficjalną wizytą, oraz do Forbesa Clarka, aby omówić jego decyzję.

John Dowd, były prawnik Departamentu Sprawiedliwości, który prowadził dochodzenie MLB w sprawie Rose, powiedział ESPN w 2020 r., że uważa, że ​​Jackson powinien znaleźć się w Hall, ale powiedział, że nie zgodziłby się z Manfredem w sprawie Rose. „Nie ma różnicy w tym, że nie żyje — chodzi o zachowanie, postępowanie i reputację” — powiedział Dowd.

Śledztwo Dowda wykazało, że Rose obstawiał 52 mecze Reds i setki innych meczów baseballowych w 1987 r., będąc menadżerem Cincinnati. Następnie Giamatti na stałe wykluczył Rose'a z baseballu 23 sierpnia 1989 r.

Zapytany na konferencji prasowej, czy kara dla Rose'a powinna uniemożliwić mu wejście do Galerii Sław, Giamatti odparł, że pozostawi tę decyzję dziennikarzom zajmującym się baseballem, którzy co roku głosują, którzy zawodnicy mogą zostać kwalifikowani do wprowadzenia do Galerii Sław.

„Ten odcinek dotyczył, w wielu aspektach... brania odpowiedzialności i brania odpowiedzialności za swoje czyny” – powiedział Giamatti, renesansowy uczony i były prezydent Yale. „Wiem, że nie muszę wskazywać amerykańskim dziennikarzom baseballowym, że to oni są odpowiedzialni za decydowanie, kto trafi do Galerii Sław. To nie moja odpowiedzialność”.

W liście z wtorku Manfred odniósł się do cytatu Giamattiego i powiedział, że zgadza się, że „nie leży w moich kompetencjach ani obowiązkach wyrażanie jakichkolwiek poglądów dotyczących ewentualnego wyboru pana Rose'a do Galerii Sław. Zgadzam się z komisarzem Giamattim, że odpowiedzialność za tę decyzję spoczywa na Galerii Sław”.

Giamatti powiedział, że jedyną drogą Rose'a do powrotu do gry jest „przeorganizowanie swojego życia”, co było mało subtelną sugestią, że jeśli Rose będzie nadal obstawiał zakłady na baseball, nie będzie miał szans na powrót.

Zaledwie osiem dni po ogłoszeniu zakazu Giamatti zmarł na atak serca w wieku 51 lat. Jego zastępczyni i następczyni, Fay Vincent, stanowczo sprzeciwiała się przywróceniu Rose'a na stanowisko – zarówno podczas jego kadencji jako komisarza (do 1992 r.), jak i aż do jego śmierci trzy miesiące temu w wieku 86 lat.

Rose był swoim najgorszym wrogiem. Przez prawie 15 lat zaprzeczał, że kiedykolwiek postawił zakład na baseball. Na początku XXI wieku ówczesny komisarz Selig zaoferował Rose'owi szansę, ale pod pewnymi warunkami, w tym przyznaniem się, że obstawiał zakłady na baseball i wymogiem zaprzestania hazardu i pojawiania się w kasynach.

Rose odmówiła.

W styczniu 2004 r. przyznał w swojej książce „My Prison Without Bars”, że obstawiał wyniki meczów baseballowych jako menadżer Reds. Jednak upierał się, że obstawiał tylko wygraną swojej drużyny. W 2015 r. ESPN poinformował , że notatnik skonfiskowany współpracownikowi Rose'a wykazał, że Rose obstawiał wyniki meczów baseballowych, będąc jeszcze graczem, czego nie chciał przyznać.

Nielegalne hazardowe zachowanie Rose'a i jego pobyt w więzieniu to nie jedyne plamy na jego dorobku, jakie mogą wziąć pod uwagę wyborcy do Galerii Sław, czyli grupa, która ma brać pod uwagę uczciwość, ducha sportowego i charakter.

W 2017 roku pod przysięgą kobieta oskarżyła Rose'a o gwałt ustawowy; powiedziała, że ​​zaczęli uprawiać seks, gdy miała 14 lub 15 lat, a Rose był po trzydziestce. Rose powiedział, że myślał, że ma 16 lat, czyli wiek zgody w Ohio w tamtym czasie. Dwa dni później Phillies ogłosili anulowanie wprowadzenia Rose'a do Wall of Fame.

W styczniu 2020 r. ESPN poinformował, że w praktyce Manfred uważał listę osób z zakazem gry w baseballu za karę dla graczy za ich życia, ale kończącą się wraz z ich śmiercią. Kiedy jego wniosek o przywrócenie z 2020 r. leżał na biurku Manfreda, Rose otrzymał od MLB pozwolenie na przyjęcie go podczas uroczystości z okazji mistrzostwa World Series w Filadelfii w 1980 r. 7 sierpnia 2022 r.

W ławce rezerwowych, zanim fani zgotowali Rose'owi długą owację na stojąco, reporter gazety zapytał go o oskarżenia z 2017 r. i o to, czy jego udział w obchodach tamtego dnia przekazał kobietom negatywny komunikat.

„Nie, nie jestem tu, żeby o tym rozmawiać” – odpowiedziała jej Rose. „Przepraszam za to. To było 55 lat temu, kochanie”.

Publiczna reakcja na uwagi Rose'a była szybka i ostra. Źródła MLB twierdzą, że jego komentarze wykoleiły jego kampanię na rzecz usunięcia go z listy osób nieuprawnionych.

W ciągu ostatnich kilku lat niektórzy fani stali się bardziej nastawieni, że Rose powinien zostać wybaczony przez MLB i wprowadzony do Galerii Sław. Jednym z powodów jest amerykański romans z zakładami sportowymi. Ponieważ MLB — podobnie jak wszystkie profesjonalne sporty w USA — przyjęło legalne hazardy poprzez sponsoring i partnerstwa, niektórzy fani i komentatorzy narzekali, że Rose zasługuje na drugą szansę, powtarzając argument, który Rose często wygłaszał.

„Myślałem, że żyjemy w kraju, w którym dostaje się drugą szansę, ale nie w kwestii hazardu” – powiedział Rose w wywiadzie dla ESPN w 2020 r. Oszacował, że zakaz kosztował go co najmniej 80 milionów dolarów zarobków jako menedżera MLB.

Rose, który przez lata podpisywał piłki baseballowe i koszulki w sklepach z pamiątkami w kasynach w Las Vegas oraz w Cooperstown podczas weekendów wprowadzania do Galerii Sław, przez resztę swojego życia niemal codziennie legalnie obstawiał wyniki wydarzeń sportowych.

Zapytany, ile pieniędzy kosztowało go hazard, Rose powiedział, że nie wie, choć przyznał, że przegrał o wiele więcej, niż wygrał. „Nikt nie wygrywa w hazardzie” — powiedział Rose.

„To ja straciłem 30 lat” – powiedział ESPN w dokumencie z 2020 r. „Backstory: Banned for Life* ”. „Samo wyrzucenie baseballu z mojego serca ukarało mnie bardziej, niż możesz sobie wyobrazić. Rozumiesz, co mówię? ... Nie sądzę, żeby kiedykolwiek był jakiś zawodnik, mogę się mylić, nie sądzę, żeby kiedykolwiek był jakiś zawodnik, który kochałby tę grę tak jak ja. Można było powiedzieć, że kochałem tę grę, sposób, w jaki w nią grałem.

„Więc wtedy odbierasz to komuś. Potrafię to ukryć na zewnątrz, ale to mnie zżera w środku, przez wszystkie te lata. Cholera, pomyślałbyś, że jestem Alem Capone. Jestem Pete Rose – rozegrałem więcej gier niż ktokolwiek inny, uderzyłem więcej niż ktokolwiek inny... OK? Mam więcej trafień niż ktokolwiek inny. Jestem największym zwycięzcą w historii sportu”.

We wrześniu ubiegłego roku, w swoim ostatnim wywiadzie, 10 dni przed śmiercią, Rose powiedział komentatorowi sportowemu Johnowi Conditowi: „Doszedłem do wniosku – mam nadzieję, że się mylę – że po śmierci trafię do Galerii Sław. Z czym się całkowicie nie zgadzam, ponieważ Galeria Sław jest z dwóch powodów: dla fanów i rodziny. ... I jest dla rodziny, jeśli tu jesteś. Jest dla fanów, jeśli tu jesteś. Nie, jeśli jesteś 10 stóp pod ziemią. Rozumiesz, co mam na myśli?”

„Co dobrego przyniesie to mnie lub moim fanom, jeśli umieściliby mnie w Galerii Sław kilka lat po mojej śmierci?” Rose powiedział Conditowi. „Jaki w tym sens? Jaki w tym sens? Bo zarobią na tym pieniądze?”

Do przygotowania niniejszego reportażu przyczynili się William Weinbaum i John Mastroberardino z ESPN.